Даўным-даўно ў новы дом пераехаў гаспадар.Купіў шмат ліхтароў і свечак.Майстар думае лямпу прыкметна, аднак, тады майстар лямпы ў гасцінай паставіў свечку ў маленькім кутку.

Сьвятло бачыць сябе гаспадаром так болі, так гэта да сьвечкі: «Свечка і сьвечка, бачыш ты, сьвятло такі маленькі, не падабаюся мне, такі моцны, такі яркі».Свечка пачула, сумна схіліла галаву.

Вечарам гаспадар пайшоў спаць.Лямпа Карстэнс сказаў запаліць: «Ляпа старэйшы брат, ты вялікі, можаш выпраменьваць святло, не любіш дзіця».Лямпа пачула, не кажы, як рада.

Праз некалькі месяцаў гаспадар дома раптам адключыўся, гаспадар вельмі прыгнечаны.Вечарам сям'я ўся чорная, чаго таксама не відаць.Дык вось, гаспадар запаліў свечку.Вечарам Джэф Карстэнс звяртаецца да свечкі: «Свечка, старэйшая сястра, ты такая маленькая і вытанчаная, не падобная на агні, што вельмі цяжкая».Святло чуў, не кажы, як злуецца.

Кэндл паглядзеў на агні, Джэф Карстэнс сказаў: «Ты таксама не куа I, лямпа, ты таксама не злуйся.Вы можаце гуляць на свае сілы, калі ёсць электрычнасць, калі я быў без электрычнасці, гаспадар можа вітаць сябе, мы можам асвоіць сэрвіс».

Паслухаў словы свечкі, я адчуваю сябе вельмі вінаватым, ён сказаў лямпе, лямпе, прабач».

Запальныя свечкі гаварылі: «Давайце і далей аддаваць перавагу людзям».

«Добра, паслухаю цябе».— радасна сказаў Святло.